Kul Sıkıntısı Şiiri - Önder Karaçay

İlk insandan bu yana değişmeyen
Tek vahşet rüşvettir,
Saray dışı düşünür ve felsefeci şair
Fuzuli saraya yazdığı,
Şikayetname de;

"Selam verdik rüşvet değildir diye almadılar"

Tarihten miras kalmış en ibret,
Rüşveti rezil ve rüsva eden tek sözdür.

'Benim memurum işini bilir'
Bugünün kılık değiştirmiş rüşvetidir

Toprak padişahındı üreyen haliyle,
Yalakalık ve rüşvetle çıkara temin olurdu,
Bugün değişen sadece yöntem ve kılıftı.

Hazineden toprak koparma siyaseti
Hüküm sürmeye başlayınca,
Reyine sayıldı sandıktan çıkan oylarla,
İktidar pazarlığına döndü,
Reyi kadar kaldı insanlar rehine.

"Verdim ise ben verdim"
Tartışmasını unutalı çok oldu,
"Yollar yürümekle aşınmaz"
Rehaveti ve rahatlığı içinde,
Taşındı araziler birilerin özel mülkiyetine...

Özel mülkünü artıran
Diğerlerine zenginlikte fark atıyordu,
Özel çalışmalar yapan bir yığın kuldu.

Kula kulluk artıkça özel mülk şişiyordu,
Yasama ve yürütme erki yargı erkini,
Bir kenara ittiği günden bu yana,
Kul koşullandırması hilesinden
Kimse kurtulamıyordu

Kul ve köleler sultanlarına düzdükleri övgü,
Sultanın iktidarını artırdıkları müddetçe
Makbul kul olurdu

Mesleksiz mülk sahibi olmak,
Kul yığınlarının tipik özelliğiydi.

Mesleği var zannedilenler diğer kulları,
Bu yığın haline getirerek para ağalarının,
Cebini doldurdukları ölçüde parsayı kapıyordu.

Cami siyasetçiliği, ağa sermaye modeli,
Toplumu yine kul sıkıntısına soktu

Önder Karaçay