Kul Rengi Bir Sahne Şiiri - Hüseyin Cayıklı

incifer'e

ceplerimde kul rengi bulutlarla dolasıyorum.hangi sokaga girsem bir aralıkta bir kapı acılsa senin suretinle karsılasıyorum.yollarda yururken yagmur yagıyor hatırlayabildiğim kadarıyla sesin aklıma geliyor...zor meziyet bu... her daim her kapı aralıgında seni karsılamak.kacıncı oyun ki kacıncı perdeyi kapatıyor su sahne...senle ben mi figuranız sadece,ikimiz mi basrollerden atılmısız.biz nereye gidiyoruz boyle...istasyonda dolusan insanların arasında seninle kaybolduk,biz bir butunu boluyoruz yasantımızda.oyunu bitiriyoruz perdeyi birileri kapatmıyor...iki figuran olark çıkıyoruz sahneden ikimizde de dusunceler var oysa gonlumuz hep basrollerde...