Kül Olsun Şiiri - Ayşe Uçar

ben dilimin yalancısıyım
……..
şimdi uzak bir masalın penceresine
kapısına zincirler vurulmuş
söylemiştim fi tarihinde…
gömleği böğürtlen dudağı karpuz tutan gençlere
uyduruk zamanın, uyduruk aşkları olur
ama inanmak yüreğe iyi gelir
her neyse birkaç hayalin ne zararı var
düşüncelere…

ve
aşk daima sıcak tutar bedeni
öyleyse kahırlanıp, yıkılmanın manası ne
sancılı karanlığın arabesk şelalesinden hisleri akıtmak
birkaç kadeh kırmak damalı fayanslarda
hafiften saçlarını yolmak işte… öylesine
kelebek dökülmesi gibi
savrulmak hatıralara

iyi gelebilir dostum
hiç yaşamamaktan ya da çok yaşayıp az ölmekten
daha evladır, aşkın çilesi

diyorum ki…
uzak bir yolun köy kıvrımına koysak ayrılığı akşamüstü
şöyle allısından pullusundan hatta tütsülüsünden
yanık yanık koksa dağlar ovalar
içimdeki yarayı kabuk bağlasa
acep ağlar mı kırlangıç tepeleri
gölgeler kadar siyah olsa gözbebeklerim
uzansa tüm yıldızlar ayaklarıma
kan kadar kırmızı olsa yağmur
oluktan oluğa çağlasa
yine de kalbim bakırdan kevgir
tutmaz hiçbir umut

açan bahçeler hep siyah karanfilse

ateşböceğinin sevişmesi toprakla
karıncanın yolunu aydınlatmaz
eski sevgilinin ayak izini yeni sevgilinin ayak izi yıkasa
dermanı yoktur, bülbülün gül dikeninden geçmesinin
öyleyse dibine kadar yaşamalı
kasırganın kasığından düşen fırtınayı
boz bulanık bir havanın boynuna asılsa dilim damağım
haykırmam!…
…………

ruhum kül olsun
ben dilimin yalancısıyım, aslında gönlüm hep ağlar...

28-05-2015