Kul olmak ister Şiiri - Murat Ülkü

Gülden güle savrulur, divane bülbül,
Değişir birini görünce, ele can olmak ister,
Bilmez ki hırsla çiçeğini döküyor sümbül,
Ben cananım derim, o bir başkasına can olmak ister...

Halini sözünü iyice tartacsk insan,
Kendini sevdiğinin yerine koyacak insan,
Her şeyden önce kendini bilecek insan,
Ben kanımı dökerim, o bir kansıza kan olmak ister.

Biraz geri kafalıyım, bazı şeyleri almıyor beyin,
Genişte değilim ki öyle, her şeyi kabul eyleyim
Benim gönlüm sende, seninki başka gönülde deyim,
Ben taç ederim başıma, o ite uğursuza yem olmak ister...

Sevdaya dair dünyası, gördüğü düşleri kadar,
Yaptığın doğru değil desem, erkekliği tutar,
Beni deli eder kendi mışıl mışıl huzurla yatar
Ben Allah için severim, o Allahın kuluna kul olmak ister...

Koruyup kollamak konumum, kıskançlıksa yörünge,
Dolanıyor üstümde yine, soğuk ve karanlık gölge,
Eser gürler ama suya indirir yelkenleri beni görünce,
Ben gönlüme gül yaparım, o kırılmış kuru bir dal olmak ister...

Tanısın tanımasın merhaba diyene gülücük verir,
Adam gibi seven adama, deli divane denir,
Sevmenin sevilmenin, sevginin kıymetini bilir,
Ben ipek bilir yakama takarım, o bir sevgi yoksuluna çul olmak ister.

Benim dünyam günlük gülüstanlık, sevgiyle dolu,
Onun ki kurak, rüzgarı kum fırtınası, yalnızlık yolu,
Değişmiyor ne yazsam ne söylesem, herhalde istediği bu,
Ben yağmur olur yağarım toprağına, o susuz bir gönüle çöl olmak ister...

Biliyorum bu şiiri okuyunca şimdi, yine eser yel gibi,
Herkesle can ciğer kuzu sarması, lakin bana el gibi,
Muradın gönül bahçesinde, bilmezki yeri eşsiz gül gibi,
Benimle yanmaktan korkar, üşümüş bir gönüle kar olmak ister...