Kül Oldun Şiiri - Erkan İpek Şiirleri

Söyleyemediğim çok şey var dilimde,
ellerim yorgun,
gözlerim kan revan seni aramaktan.
Dindiremediğim göz yaşlarımda vardı bide,
nisan yağmuru misali,
ara sıra geldikçe sen aklıma,
ara sıra dökülür gözlerimden bardaktan boşanırcasına.
Sonra,
garip bir hüzün sarar gözlerimi,
dudaklarımdan dökülen cümlelerim olur,
dön ne olur ö(z) lüyorum,
tutun yağmurlara gel bana,
savur benliğini rüzgarlara getirsin seni bana,
ya da sıradaki şarkı ol gel bana.
Yine olmadı, yine gelmedi, gelmeyecekti de,
avundum,
avuttum kendimi küçük umutlarla uykusuz gecelerde,
o gidiş,
o bitiş,
ya gözler,
ya öpüşün,
defalarca seviyorum-lar eşliğinde sarılarak,
diyen sen değil miydin kadın.
Kim bilir hangi rüzgarın oyuncağı oldun,
belkide mutsuz geçen günlerin var,
gülmeye hasret, gecelerce akan göz yaşların var,
yastığına başını koyarken düşündüğüne,
ben bunları haketmiyorum deme sakın kadın,
yaşattığının karşılığı, yaşatılıyor bir başkasıyla.
Her şey geçmişte kaldı,
sen bile,
hatıralara dönüştün sen yerin resimlerde,
yaktım seni de birer birer resimlerle kül oldun,
savurdum rüzgarlara kayboldun.

Erkan Ipek / Kül Oldun