Kul Oldum Şiiri - Yılmaz Tosun

KUL OLDUM

Yaşanmadı böylesi,ne ferhat gibi dağları delebildim,nede,keremle aslı olabildim,ama seni ilah bildim tanrı gibi tapıp kul oldum,
hasretinden geceleri uyumadım,güneşi sabahları göz yaşımla selamladım ben sana kul köle oldacak kadar sedim.
ağlayamadım içime attım tüm derdimi,hasretimi, ben senin hasret kokan güzelliğine kul oldum.
yüreğimi kor gibi yakan sevgini düşündüm,her düşünmemde yüreğimi dağladım ben senin yüreğine kul oldum.
herkes bir seferde ölmeyi başarırken ben günde binlerce kez ölüp ölüme kul oldum.
öyle büyük sayfaları olan bir kitapsınki her çevirişimde okudukça okudum okudum okudum sayfalarına kul oldum.
siyahdan nefret ederken kömür karası gözlerinin esiri olup bakışlarına kul oldum.
olmadı ki böyle sevgi yaşanmadıki senin gibisi,içimde ben seni heran yaşayıpta yaşamaya kul oldum.
dinlediğim her şarkıda seni yaşayıpta gözyaşlarımı sel edip akıtıp yere düştüğünde o göz yaşlarım,topraklara kul oldum.
her kaçmanda benden, yıllarca yollarına bakarak geçirdim birgün dönersin diye, yollarına kul oldum.
senin için nefes aldım,senin için dualar edip senin için herbir köşede sabahı edip sabahlara kul oldum.
henüz açmamışken yaz gülleri ben kışın tipide senin için zirvelere varıp yaz gülleri kopardım,
henüz doğmamışken seher yıldızı ben yıldızlarına ulaşıp ellerimle yaktım,henüz çözülmeden yüreğimdeki buz dağları,
ben yüreğimle kor ateşler oluşturup,içime alıp seni ısıttımm. ben senin güzelliğine kul oldum.ben senin yüreğinin güzelliğine,
ben senin sımsıcak ellerine,ben sana kul oldum allahsız,sana kul oldumm...

YILMAZ TOSUN