Kül Oldum Şiiri - Emin Çelimli

Köstebek toprağı gibi
Küçücük bir tepe idim
Yağmurlarda eridim
Fırtınalarda, boranlarda savruldum
Oturdu üstüme
Hüzünler dertler ihanetler
Altından kalkamadığım yükler
Yığıla yığıla
Koskoca bir dağ oldum.

Sevdim hem de çok sevdim
Acı yüreğime çöktü dem oldu
Söyleyemedim
Hayallerimi bulutlara uçurdum
Bülbüllerle figan eyledim
Hasretlikten susuzluktan
Asmaları kurumuş bağ oldum.

Herkes bir şey istedi
Verdim hep canı gönülden
Alıp götürdüler, silip süpürdüler
Yüklediler ne varsa omuzlarıma
Taşıdım
Taşır mı taşıyamaz mı düşünmediler
Hiç yorulmadım kaderimden
Yürek hamurumu terimle aşkımla yoğururken
Vuslat hasretiyle Yaradan’a kul oldum.

Yaşadım Arz-ı Âlemde
Kimi zaman karanlıklarda
Kimi zaman güneş doğdu yüzüme
Koştum dağlarda ovalarda
Uçurtma da uçurdum rüzgârlarda
Sevdim de
Yüreğimin en güzel yerinde sakladım
Anladım ki
Aşk da mutluluk ta
Sadece ve sadece romanlarda
Yaşanmazmış gerçek hayatta
Gözlerim açıldı birden bir noktada durdum
Yüreğimde yanan aşk ateşiyle tutuştum
Yandım kavruldum piştim Yaradan’a kül oldum.

Dağ oldum
Bağ oldum
Kul oldum
Kül oldum
Sonunda bahtiyar oldum

Açıldı kapılar ardına kadar
Maşuk oldum, gerçek aşkı buldum ALLAH.

19.12.2014
Emin ÇELİMLİ