Kul Olduk Şiiri - Yusuf Şeker

Kul Olduk...

Kaybolur cevherler, özü bulunmaz.
Hak yolunda yalan söze kul olduk.
Aşkla yola giden garip yorulmaz.
Hak yolunda nesli bozuk kul olduk.

Bir bulut misali göçüp giderken,
Alev alev yanan korlar sönerken.
Balıklar ummanda özgür yüzerken,
Esen yel bazen boran, kar olduk.

Her ne ise, bütün çaba boşuna,
Doğru görür ama gitmez hoşuna.
Bozar düzeni, katar zehri aşına,
Cahil ile uğraşırken pul olduk.

Seherde yıldızlar yanıp sönerken,
Yorgun düşmüş bülbül bağı beklerken,
Tüm mahlukat hakkı zikir ederken,
Rüyalarda gezen aciz kul olduk.

Bülbülün goncaya vardır bir ahı,
Görmek için bekler bağda sabahı.
Gizli gizli açmak gülün günahı,
Dikenlere bakarken kör olduk.

Beklemek daima ömrü yıpratır,
Aşk ile yaklaşan sevgi yaratır.
Ah edip bağıran bağrı sızlatır,
Bağrı yanık, sabırsız bir kul olduk.

Yusuf şeker