Kül oldu artık Şiiri - Nazmi Gökdogan

Şu fani dünyada ben ne edeyim
Aşkından yandığım sal oldu artık
Kime anlatayım kime gideyim
Kurduğum hayaller yel oldu artık

Gittin sen aklımı alıp başımdan
Hem işimden oldum hemde aşımdan
Değirmen dönerdi bu gözyaşımdan
Akan gözyaşlarım sel oldu artık

Açmadan kuruttun benim gülümü
Yıktın ocağımı,savur külümü
Her zaman düşünür oldum ölümü
O mutlu hayatım tel oldu artık

Ayrılıpta gittin evin yurdundan
Bir daha gülmedim senin ardından
Ne hallere düştüm senin derdinden
Agardı saçlarım ak oldu artık

Göklere ulaştı ahım feryadım
Meçhule giderim ben adım adım
Mutluluktu benim bir tek muradım
Seninle birlikte kül oldu artık

Taşlara derdimi anlatır oldum
Sitemim toprağa dinletir oldum
Haykırsam dağları inletir oldum
Dağlar bana mesken,yol oldu artık

Derdimi döktüğüm ey yüce dağlar
Sessiz gecelerde bir garip ağlar
Çaresizlik benim yolumu bağlar
Kuruttun gönlümü çöl oldu artık

Azimet senden sonra yok neşem
Karardı dünyam bitmez tasam
Sevinçli,neşeli gülen bir adam
Derbeder perişan kul oldu artık