Kul, Köle Etti Beni Şiiri - Fahri Bulut

KUL, KÖLE ETTİ BENİ
Tanrıdan bir başkaya, kul, köle olmam derken,
Söz verip, ant içerek, onca yemin ederken,
İlk aşkıma bağlandım, kırk yıl candan severken,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

İndirdi Mah yüzünü, yıktı hilal kaşını,
Denizin mavisine, çevirdi dik başını,
Adını soramadım, tahmin ettim yaşını,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

Melek olsa ta gökten, yere inmesi gerek,
Peri olsa denizden, çıkıp gelmesi gerek,
Huri olsa acıyıp, bana bakması gerek,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

Endamı servilerin, boylarından çok uzun,
Diledim hep ak olsun, talihin, alın yazın,
Aşk ve sevgi konuşsun, fincana benzer ağzın,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

Ak gerdanı bir karış, aklı derseniz serde,
Böyle bir güzel var mı, söyleyin hani nerde?
Şifa verir kokusu, derman yok denen derde,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

Söz, sohbete çağırdım, asla cevap vermedi,
Akan gözyaşlarımı, pamuk eller silmedi,
Bir tek gülücük attı, kınamadı, yermedi,
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…

Rızazade, ilk defa yaşıma çok üzüldüm,
Kabanımın altında, çocuk kaldım büzüldüm,
Umutlarım tükendi, ah, vah çekerek öldüm!
İzmir sahillerinde, eşsiz bir güzel gördüm,
Bağladı mor zülfüne, kul, köle etti beni…
01 ŞUBAT 2019
Fahri Bulut Rızazade