/…ya bir gün kül olup savrulursanız rüzgârın estiği yöne/
bir kadın izliyorum, çıkmış denize karşı yüksek kayaların üstüne
yüreğini söküp çıkarıyor kafesinden ve sancıyla açıyor kapaklarını
sonra sağ eline alıp tutuyor baş aşağı, yutkunarak içindeki acıyı.
küller savruluyor rüzgarla, rüzgar gibi gökyüzüne ve denizlere
ve bir de gözlerimin içine ve bütün hücrelerime.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Kainat adeta bir aynalar mahzeni.
Yaradılmış her şey kabiliyeti nisbetinde ayna.
Zaman ayna, mekan ayna, eşya ayna…
Kulak sese, damak lezzete, akıl bilgiye ayna…
Can hayata, ölüm sonsuzluğa, kalp sevgiye ayna…
Bütün aynalara gölgesini düşürmeyi başaran, bütün aynalarda akisler ötesi gerçeği görmekle yükümlü tutulan insan ayna.
-Kelam?
O da ayna.
İSKENDER PALA / Ayine
Ustada ustaddan yorum gelsin istedim...Aynam oldu şiiriniz, kalemine sağlık Kaptan saygılar...
Insan önce kendisini tanımalı ki hayatı ve başkalarını keşfedebilsin.yine felsefi tarafı ağır basan çok güzel bir şiirdi.Kutluyorum saygı ile.
Hepimizin içinde sönmüş bir ateş vardır. Biraz kül, biraz duman işte... Sanırım biz de kül kokulu adamı bir yerlerden tanıyoruz. Kim bilir, belki de içimizde hala yaşatıyoruz. Keyif alarak okuduğum dizelerdi. Kutluyorum. Nice paylaşımlara... Esenlikler içinde...
Düşünürlerden biriydi ama aklıma gelmiyor şimdi adı... 'Kişi kendisini tanırsa, kainatı tanır...' diyordu...
Şair de öyle diyor... 'İçime sinmiş kül kokusundan tanıyorum, ben bu adamı...'
Yanmış, yada yakılmış olmalı öyleyse... Ne çok badirelerden geçmiş olmalı... Sevmiş, sevilmiş olmalı... Bulup kaybetmiş... 'Tutulmuş', tutamamış...
'Yüreğinden tanıyor', kapağını açıp ne varsa baş aşağı ederek... Ne birikmiş sevdalar var, kimbilir o yürekte... Hele bir gecede 'yakıp' geçenleri... Yarını olmayanları...
Yalnızlığın 'koyusundan' geliyordu şiir... Şiirdi, yine işte... Okudum, o yalnızlığı yaşar gibi...
Kutlarım, Değerli Dostum...
Benim de yakın sanıp koruduğum, şimdi; Sen var ya Nazire diye kendime kızdığım aymazlara giden yollarımı bir gecede yaktığım olmuştur. Yeniden bir sıkıntı yaşadıklarında yollarını bulup koşmamak için !
O külleri temizledikten sonra fırtına, gerçekten hakkedenler çıktı önüme. Hayrın, şerden doğduğunu farkettim. Şimdi mutluyum çok şükür.
Şiirinizdeki o kadını gördüm ve yaşadım..
Tam puanımla kutlarım.Saygılarımla.
yangınların külü olur , küller savrulur kıvılcımlar hayat bulur, ölenler varsada yaşatanlar mutlaka olur...değerli şairime saygılar +10
'ya bir gün kül olup savrulursanız rüzgârın estiği yöne/
yanarsa bir gecede yaşam boyu yürüdüğünüz tüm yollar/
düşündünüz mü yarın dünyanıza, ne renk açar gökyüzü...'
Bu suali kendim için hiç düşünmemiştim ama, şiirinizi okuduğum vakit, doğal olarak sizin için düşündüm.Ve dedim ki kendi kendime,Sevgili Çeştepe, tıpkı bir anka kuşu gibi küllerinden doğar sil baştan...güzel şiirinizi ve yüreğinizi içtenliğimle kutluyorum.sevgimle, saygımla...
Değerli abim.... Sözcük işçiliğinin ehli örneklerindendi...ve çok anlamlıydı...değerli emeğinize saygılar paylaşım için teşekkür ediyor sevgiler yolluyor yürekten kutluyorum..
kaleminizle duygulara ilham veren bu güzel şiirinizi tebrik ediyor başarlar diliyorum saygılar selamlar..+10
Yokların yerine koyduğumuz anılar, bizi geçmişten koparmıyor ne yazık ki! halbuki insan, anına, geleceğine en güzel hediyeleri insanca verip gitmelidir bu dünyadan. Geçmişten geleceğe miras bırakanların geçmişe bağlılıkları, geçmişe meydan okumak, geleceğe hayat sunmak olmuştur.
Anlamlı çalışmanızı kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 110 tane yorum bulunmakta