Kül Kedisi Şiiri - Hülya Sevinç

Bazı kızlar olurken evinin prensesi
Gariban kız olmuştu sanki bir kül kedisi
Sevmemişti doğduğu günde bile annesi
Nedense emzirmemiş şişmiş sonra memesi.

Annesi anlatırdı titrerdi sonra sesi
Oysa evin oğlunu emzirmişti kendisi
Utanmak şöyle dursun her zaman kızı suçlar
Birine kızsa hemen gelip onu azarlar.

Bu kadar ezilmeye sabır taşı da
çatlar
Duyduğu kem sözleri o hep içinde tutar
Haksızlığa uğrasa da söyleyemez susar
Bu yaşadığı şeyler derin yaralar açar.

Babası mirasyedi gezer tozar eğlenir
Ne zaman ister ise o zaman eve gelir
Doğuştan şanslı biri çalışmak gereksizdir
Ona kalan malları afiyetle tüketir.

Bir de oğulları var tanrı gibi tapılan
Ne ister ise hemen,saniyede yapılan
Gösterilen ilgiden çok şımarmıştı oğlan
Ana ve babasını kullanırdı her zaman.

Malları sattırıp da gezerdi ülkeleri
Lüksü de çok severdi markaydı elbiseleri
Hava atarak onun geçerdi tüm günleri
Kardeş hakkı vermezdi duymazdı bu sesleri.

Namus korumak için herkes akraba iken
Mirasa gelince yabancı oldular birden
Oğlan prens gibiydi sanki kral soyundan
Kız itilip kakılır kül kedisi gariban.

Kendi doğurduğuna düşman olur mu insan?
Her anne melek değil bazısı sanki şeytan!
Kötülük, en yakınından gelirdi çoğu zaman
Hayatta insanı en fazla da budur yoran.