Kül Eylesen Severim Şiiri - Bekir Alim

Bu nasıl eziyet hiç böyle yara
Yaksan beni kül eylesen severim
Çiğneyip bedenim çekseler dara
Param parça yol eylesen severim

İnsanı insandan taşı bir taştan
Yaratan var seni, beni sil baştan
Gözümdeki damla düşen her yaştan
Damla, damla sel eylesen severim

Suçlu budur deyip dara çektirsen
Kalbimi yerinden alıp söktürsen
Vücudum şehrine kurşun döktürsen
Elif kadim tel eylesen severim

Sendeki bu aşkın sebebi kendim
De bana kul köle ol be efendim
Sevip sevilmeyi senden öğrendim
Sev de dostum kul eylesen severim

Sen bana der Âlim sevgi gönderdin
İçimde nefrete kine son verdin
Ne haldeydim beni neye dön derdin
Kır kolumu dal eylesen severim

02.05.2006 SALI

Olur, mu eziyet böyle bir yara
Yaksan beni kül eylesen severim
Çiğneyip bedenim çekseler dara
Param parça yol eylesen severim

İnsanı insandan taşı bir taştan
Yaratan var yeri göğü sil baştan
Gözümdeki damla düşen her yaştan
Boz bulanık sel eylesen severim

Suçlu budur deyip dara çektirsen
Kalbimi yerinden alıp söktürsen
Vucudum şehrine kurşun döktürsen
Elif kaddim tel eylesen severim

Sendeki bu aşkın suçlusu kendim
De bana kul köle ol be efendim
Sevip sevilmeyi senden öğrendim
Gelde dostum kul eylesen severim

Der Alim sen bana sevgi gönderdin
İçimde nefrete kine son verdin
Ne haldeydim beni neye dönderdin
Bil kadrimi dal eylesen severim

'Seven sevdiğinin sefasına katlandığı gibi cefasınada severek katlanmalıdır.'