Kül bırakmaz Şiiri - Dağlar Özügüç

Aşkın ateşe benzediği söylenir
Oysa ateş masumdur;
Yakmadan önce izin ister.
Aşk ise habersiz girer ruha,
Adını bile sormadan yakar yüreği
Âşık bilir…
Bu bir his değil, bir sürgündür.
Geri dönemezsin,
Çünkü dönecek yer artık senin değildir
Nefes aldığını sanırsın,
Ama her nefes seni senden eksiltmiştir
Yaşamak, alışmak olur yanmaya;
Ölümse, alışmayı reddetmek semaya
Kuşlar uçar zannedersin,
Oysa göğe çıkan her kanat
Yeryüzünden kopmanın bedelini öder.
Yükseklik özgürlük değil,
Yalnızlığın başka bir adı olur
Aşk kadim bir dua da değildir,
Cevap hiç beklemez.
İsyandır ama hiddetlenmez,
Yakar her yanı ama kül bırakmaz