Kül bile kalmaz Şiiri - Erdem Bağcı

insanlığın tepesine....
kapkara bir bulut gibi....
çökerken hüzün...
sel olup deryaları doldururken....
göz yaşları öksüzün...

vadilere sağanak sağanak yağar....
şimşekler arasında ateşini bırakır....
hüzün bulutları.....
gözler ela gözler mavi gözler çakır....
başlar eğik çalınmış umutları....

anneler ağlıyor babalar ağlıyor...
ya çocuklar onlarda ağlıyor....
çocuklar ağlarda gök ağlamaz mı....
yaşadığımız dünyanın anası ağlamaz mı....
öyle bir ağlar ki.....
kaçacak delik bulamazsın.....

mazlumun yüreğine ateş düşer de....
dağlar inlemez mi...
daralan yürekte nefes şişer de....
rüzgar olur fırtına olur.....
denizler kükremez mi....

garip ağlıyacak mazlum ağlıyacak.....
na haber çocuklar ağlıyacak.....
sen uzakta da olsa gülemezsin....
güldürmezler.....
onlar gibi ağlamadan ölmezler....
ölemezler....

ne kadar bana ne desende....
bu ateş her yeri yakacak....
seni de beni de....
kül bırakmaz geride......