Kül Bahçesi Şiiri - Yorumlar

Satır, satır karalıyorum hayat basamaklarını Ummadıklarım karşılıyor beni tren garlarında Sarılır boynuma hasretli sancılar boğar gibi Nefesim kesiliyor yetiş diye haykırışıma cevap gelmez İmha ediyorum itam ettiğim duygularını hayatın Rüzgârlarını estirmese de sonbahar dalları değer tenime Çizikler atıyor değen her bir kareye imzalar gibi Tükeniyor içimdeki sancılı duygular haykırışıma cevap yok Kuruyorum hani eskilerde vardı ya, Artık telefonlar çıkınca göremediğimiz çalar saatler her gece başucumda Uyandırdığında yeşermeye başlayacak kurutup çoban ateşi yaktıklarım Közünde patatesler pişirirdim gece yarılarında Yok, oldu soluk harlı ateşler yakmıyor sanki eskiden yaktığı gibi Rengini ısısını kaybetmiş yüreğimin tükenişindeki sönen mum misali Ayçiçeğiler ektiğim küçücük bahçemde otlar bile bitmez oldu Kuşlar aç perişan konmaya dal bulamıyor benim sevmeye yürek bulamadığım gibi Aykırı büyüyor diktiğim fidanlar her an devrilecek kırılacak Esen yellerin kudretine dayanmaktan aciz metanetini kaybetmiş Topraklar kum gibi savruluyor kök salmıyor sevdaların fidanları Yanmış toprağa ne çim biter ne fidan, yüreğimde tıpkı kül bahçesi gelen kök salmaz…