Kul Şiiri - Nazan Akay

Acı birikiyordu şakaklarıma
Sille ile yol kavgası kadar kirli
Kıyas edilirken göç kuşları
Soğuklar ile mevsimler
Siyah bulutlar ve yağmurlar
Kaçmak ile üşümek aynı iken
Sokaklara inmişken çiğ taneleri
Köşe başları beklediğinde
Gözlerinin önünde çukurlar
Utanılası düşüşler, dönüşler
Bugünler herşeye müktedirken
Ihtirasın kızını kucağıma alıp
Küfürlü mayınlı yollarda
Patlaya patlaya gittim ben
Bir Allahın kulu da
Allah bile
Belki işleri güçleri vardı
Belki ölmüyordu onlar
kızılcık şerbetli ağzımda
Ne umdumların tadı
Atladım sınırı tel örgülerden
Allahın kuluysanız
Bulun beni de
Sizi inandırayım
Kimseye kul olmadığıma.