Kül Şiiri - Ozan Türk

Küllükte kül vardı,
Öksürdüm,
Uçtu kül en sevdiğim kitabın üstüne…
Şiir geldi;
İsmi ben…

Sonra,
Kaşığı deydirdim,
Çayımın içine attığım iki şekerin üstüne;
Bir dağıldı; tuz buz…
Şiir geldi;
İsmi umut…

Derin bir nefes sigaramdan,
Sonra tok bir yudum çayımdan,
Bir yandı ciğerim;
Gözlerime kaçan, yakan dumanıyla sigaramın…
Şiir geldi;
İsmi sen,
Her güzel, her sıcak şey gibi biten…