Nefislerin sokağında dolaşırken,kâşâneler gördüm.
Nemli konaklarında öksüren,kuklalarla hep güldüm.
Öfkenin kapılarından geçerken,köpeklerle yürüdüm.
Her sefamın peşine saldım,yorgun cefa gölgelerini.
Öfkelerine aldanarak nefsiyle son düelloya girenler.
Hatalarını elbet anlar,vurulduğu gölgesine düşenler.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta