Kukla(cı) Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Küsmekle küsmemek arasında
Aklını veremiyor ellerine
Gülmekle ağlamak
Koşmakla durmak ortasında
Hükmedemiyor elleri iplerine...
Kıpır, kıpır kıpırdamalı
Taklalar atmalı oysa
Gülmeli olur olmaz
Saçmalamalı hatta
Ve güldürmeli illaki
Hani bir kukla(cı) dan beklenen ne varsa...
Fakat tutulmuş ellerine
Kasılmış, yaşlanmış, yorgun elleriyse
Haykırmakla susmak arasında
Düşmekle düşmemek ortasında
Bıraktı bırakacak iplerini
Yığılıverecek olduğu yere
Bir varmış bir yokmuş diyecek
Belki son bir gayretle
Uçurumlarından şimdiki zamanların
Kayıverecek mişli geçmişlere...

(Hepimiz kendimizin kuklası değil miyiz aslında?
Varsın olsun, başkasının kuklası olmayalım da...)