yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Bir ışık tutun
Bir ışık tutun aydınlatsın karanlık odamı
Tutun ellerimden
Tutun yalvarırım yemin olsun dizimde derman olmadı
Yaşlı bir yol vardı yaşanmamış
Yürümek tek çareymiş, yoksa yaşanmazmış
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta