Küfür Şiiri - Birkan Demirci

Çok küfür ediyorsun diyorlar,
Başka ne yapayım?
Şiir mi yazayım hayatımın içine edenlere?
Her sabahın karası, her akşamın hüznü,
Yalanlar, ihanetler, kurulan tuzaklar,
Küfrüm hepsine bir isyan gibi,
Dizginlenemeyen bir öfkenin sesi,
Şiir değil bu, her harfi ateş.

Güzel sözlerin bittiği yerdeyim,
Tükenmiş sabır, bitmiş umut,
Dilimi bileyen gerçeklerin ağırlığı var,
Ne anlatır ki incelik, nezaket?
Anlamazlar, bilmezler, sormazlar bile,
Küfür belki de en açık yanıt,
En net, en yalın, en keskin.

Diyorlar çok küfür ediyorsun,
Edeyim, ne çıkar?
Bu hayatın dili bu, başka ne beklerdim?
Kimseye şiir borcum yok,
Sözümün ağırlığı, acımın derinliği,
Her küfür bir isyan, her cümle bir sitem,
Diyorlar, ama susmanın faydası ne?

Yaraya merhem olmaz şiir,
Kanayan yerden gelen, bu kelimeler,
Küfrün hakkını verirken,
Kalemim kanı damlatır kağıda,
Ve belki de bir gün anlarlar,
Bu öfke, bu isyan, bu ses…
Çok küfür ediyorsun diyorlar,
Bilmiyorlar, küfür değil bu,
Hayatın ta kendisi.