Küfre Rızâ Küfürdür Şiiri - Hanifi Kara

KÜFRE RIZÂ KÜFÜRDÜR

Merisini görünce, o öyle nazlanır ki
Sabahın seher vakti, keyifle öter keklik.
Kurtlar/kuşlar/hayvanlar, avcılar ve çobanlar
Ondan faydalanırlar, dağlarda olur gaglık.

Terzilikte aslolan ölçü ile biçimdir
İnsanların baş derdi iyi bil ki geçimdir
İstişâre esastır biat ya da seçimdir
Dinin ön gördüğü şey, ne tiranlık ne şahlık.

Onun o mevkisine kimse çıkamazsa da
Sırtın yere getirip, kimse yıkamazsa da
Onun kolun, bileğin kimse bükemezse de
Yiğit olan yiğidin, belini büker yokluk.

İnanan inanana, yan göz ile bakışmaz
Gökyüzünde cisimler birbiriyle çakışmaz
Avam sık sık çalsa da, büyüklere yakışmaz
Sakın çalayım deme, şeytan düdüğü ıslık.

Hiç kimseler koyamaz uyuşmayan bir kural
Hiç olur mu duydun mu, ayrışmayan bir kural?
İslâm akâidinde değişmeyen bir kural
“KÜFRE RIZÂ KÜFÜRDÜR, FISKA RIZÂ FÂSIKLIK…”

12/09/’14
Hanifi KARA