Küf Kokan Sokaklar Şiiri - Nuh Üstün

En namuslu esnafının
İnsanlığını pazarladığı
Kaypak bir şehirdir burası
Ve biz onun
Küf kokulu sokaklarında
Çürümüş sevdalar yaşayan
Yaşından çok yaşlanmış gençleriz.
Kırağı düşmüş kalplerimizin içine
Emanet etmişiz, su gibi aşkımızı
Sisli bir yol gider sinemizden
Sevdiğimizin soğuk bağrına
Hiçbir sağanak temizlemese de
Kir tutmuş kalbimizi
Biz yine de
Dumanlı dağların tepesine
Gün doğar gibi severiz sevgilimizi
Biz sizin mutlu olduğunuz
O ışıltılı ana caddenin
Arkasındaki çocuklarız
Kimse bakmaz içimize
Başınızı azıcık çevirip
Bir baksanız ordayız...

Sokaklara belediyenizin
Buzları eritsin diye döktüğü
Tuz parçacıklarını toplar
Kokmasın diye ruhumuzu tuzlarız
Biz uğrayanı kalmamış
Viran topraklarız
Bir yere götürmeyen
O çıkmaz sokaklarız
Olmasa da bizden bir çıkarınız
Yine de gülümseyin
Yanımızdan geçerken
Az çok biz de insanız