Ahh!
Küçülsem.
Öyle çok küçüksem ki,
Elimden tutar mı yine birileri.
Ablam üstlenir mi yine tüm kederimi.
Ve annem;
Suçlusu olur mu başıma gelen her kötü şeyin.
Ahh!
Küçülsem.
Öyle çok küçüksem ki.
Babam cebindeki bozuk para gibi harcar mı yine beni.
Küçülsem !
Öyle çok küçüksem ki.
İkisi kız,
Altı çocuklu bir hanenin,
Beşincisi fakat,
Her şeyin tek günah keçisi,
Olmadan önceye,
Ana rahmine hiç düşmesem mi ki?
Kayıt Tarihi : 7.10.2020 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben küçükken anneannem derdi ki; siz büyüyorsunuz, biz küçülüyoruz. Çocukluk işte, o zamanlar pek anlam veremezdim bu söze... Oysa yaşam böyle; doğan büyür, büyüme bitince küçülmeye başlar insan yavaş yavaş...
Düştük bir kere...
Güzeldi okuması Özlem şairem, emeğinize, yüreğinize sağlık.
Selam ve sevgiler.
Sevgi ve saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (1)