Kuçukuçu Destanı Şiiri - Kenan Çarboğa

Bir diyarın kırk zağarı bir olmuş
Bir kurda ürüyor kuçukuçular
İtlerin beyliği nerde görülmüş
Ecele yürüyor kuçukuçular

Birisinin babasını bilen yok
Birisinin anasını bulan yok
Birisinin bilmediği yalan yok
Fitneyi deriyor kuçukuçular

Birisi Çil İnek, biri Boz Ayı
Biri necasetten dönmüş kıl payı
Biri tercih etmiş kancık olmayı
Aslına varıyor kuçukuçular

Birinin kızandan ayağı kırık
Birinin geçmişi, temeli çürük
Eğer duysa bir tıkırtı, öksürük
Damına giriyor kuçukuçular

Kırk köy gezmiş birisini doğuran
Ne besleyen çıkmış ne de çağıran
Gölgesine çenileyip bağıran
Arkadaş arıyor kuçukuçular

Aklı varken kırıntıda, zavarda
Kalması mümkün mü dağda, davarda
Siğip siğip kirlettiği duvarda
Kendini görüyor kuçukuçular

Paçadan kaparlar güçsüzse kişi
Dalamaktır zaten bunların işi
Pislenilen kaba atılan leşi
Gözünden koruyor kuçukuçular

Bir destanla bitmese de bu fasıl
Asıl lazım ite bile bir asıl
Daha fazla yazacaktım velhasıl
Zinciri kırıyor kuçukuçular!