Küçüktüm... Şiiri - Nevin Akbulut

Koskoca hayatın karmaşasından; kaçmaya çalıştığımda,
Her yükü sırtlanacağımı zannettiğim zamanlarda,
Omuzlarım küçücüktü..
Kendimi yaptığım oyuncak evlere sığdırmaya çalıştığımda da,
Küçüktüm..

Hayat bir evcilik oyunuydu,
Ve Ben bu oyunda OyunCu’ydum..
Rolümü en iyi şekilde oynamaya çalışan…
Rolüm en acilinden Büyümekti..
Belki daha fazla yaklaşmak için Ölüm’e..

Her şey bir evcilik oyunu kadar sahte iken,
Ben her şeyi ne kadar da ciddiye almışım meğer..

Zamanla evcilik oyunlarına sığamamaya başladım,
Büyüyeceğime hep küçüldüm!
Kendimi sığdırmaya çalıştıkça bu küçük Dünya’ya…
Ezildim, büzüldüm, eridim..
Daha da küçüldüm…

O kadar büyüyemedim ki..
Hep küçücük kaldım..
Belki de dünya’nın kirine bulaşmamak için..
Ve aslında yalanlara kandım..
Çocuktum …

Aslında ben hep küçücüktüm..
Koskoca denilen Dünya’ya sığışmak için..

(OnDört-Ekim-İkiBinOnBir)