Küçükten Büyüğe Şiiri - Kağan İşçen

az kaldı sürüklenmesine yolların
ben yollarda değil yollar ayaklarımın altında
az kaldı çocuklaşmam tamamlanacak ha ha ha
yol kıyılarında ağaçları
kaldırımlarda kesme taşları
sevdiğim kızın ev perdelerini
saymama az kaldı
az kaldı sürünmesine yolların
ayaklarımın altında
çırılçıplak
acıyacağım asfalt kokulu menzillerine
ucu mor dağlı
çocuğum ben galiba ha ha ha

uzaklarla oynayacağım
her an yeni bir ufuk
hayat değiştirmek öyle kolay ki
şirin ve geniş bir evin
bir odasından diğer odasına
yenilenecek umutlarım
ha ha ha
kol kola tatlı grisiyle
ılık meltemli yağmuruyla gün ışığının
ve bej güneşli çöl sıcağında öpeceğim
sevdiğim kızın yanağını

'sevgilim
seni görecekmiş gibi heyecanlı
bulacakmış gibi umutluyum
kan kardeş saç kardeş ve çiş kardeş olduk seninle
saatler ikindi çayına kaptırmışken günün ağırlığını
dudağından yanağına kayacak öpüşlerim
özlemlerin dargın bir mutluluğa kavuşacak
büyüdüğüne inanacaksın
ne annen bilecek bunu ne ağbin
benimse yıllaryılı boğazımda düğümleneceksin
içimde hep
seni öptüğüm andaki ay ışığına benzeyeceksin'

ha ha ha

içimde sen büyüdükçe
ben küçüleceğim...