Küçükşapçı Köyündeki Evimiz

Kurban bayramında gittim köyüme.
Avlumuz, kapımız harabe olmuş.
Anamın özenle baktığı bahçe.
Çiçekler kurumuş, gülleri solmuş.

Kara erik, ayva, badem ağacı.
Hepsi de kurumuş, yoktur ilacı.
Yüreğim sızladı, içimde acı.
Bahçemiz, bağımız tarumar olmuş.

Ocağımız söndü, duman tütmüyor.
Sabah seher vakti horoz ötmüyor.
Eski günler hayalimden gitmiyor.
Evimiz, damımız virane olmuş.

Mahallede hep beraber yaşardık.
Düğünlerde, bayramlarda coşardık.
Komşuların yardımına koşardık.
İhtiyarlar ölmüş, dostluk yok olmuş.

Hani Koca Hasan, nerde Kavalcı?
Hafize yengemle Asiye Bacı?
Hani Anam, Babam, amcamız Hacı?
Dünyadan göçeli seneler olmuş.

Dut’un gölgesinde durup ağladım.
Geşmişi düşünüp, dünü taradım.
Eski günlerimden bir iz aradım.
Hatıralar canlı, izler kaybolmuş.