Küçükalan'da Şiiri - Kemal Alkurt

Pontus mübadillerinin bırakıtında
dostluğun humusuna kök salmıştılar
çağla ve badem çağındaydılar
makta kestiler acıktılar
bazlamayı yoğurda doğradılar
gartubuyu çökeliğe bandılar
namaz kıldılar çay kaynattılar

gözlerinde seğiren kuzu masumiyetinin canavar korkusu
kaçak kesmenin bedeli ağır kurtlar ormandaydılar
(yaprak kıpırdasa hızarı atıp kaçacaktılar)
çökmeye tezgah kurdular baltayla
zamanı yonttular çirpi attılar
hızar biçtiler ayran içtiler

rumi binüçyüzon tevellüt hariciye nazırı
enver’in Sarıkamış cehenneminden tertip
gazi iki kanki'ye dördüncü keşikten evlat
sağlam iki adamdılar.enişte kayındılar
babam’la dayım’dılar

yanıbaşlarında say ki eş say ki kardeş
say ki gözcü
balası beşikte bir cefakar kadın
mezereye ev yapmaktaydılar

yuvayı dişi kuş yapar misali
canını istavrite* garağu yu dişine taktı
dırmacı dünyaya doladı sırtı ağrımadı
dizleri titremedi yorulmadı terlemedi!

günleri yaş tahtalara dizdi taşanalığa taşıdı
çorta indirdi çam pürüyle alaladı
aş erdi üçüncüsüne can attı can
eriğine tekmeledi karnındaki

yedi oğulun anası o kahraman kadının hala
atmış yıllık ayak izleri durur Küçükalan’da

*İstavrit: ekim ayı