Küçük ve mızmız bir çocuk edasıyla uzandığım kanepede
ne kadar da SEN varsın..
Su içitiğim bardağın kenarına iliştirilmiş dudak sensin,
ürkek adımlarla yürüdüğüm odada senin ayakların dolaşıyor.
Gözümü dikip baktığım duvardaki tabloda senin gözlerin var.
Yediğim ekmeğin içinde sen,uyuduğum uykunun her yanı senle dolu..
Yani ben gülüm..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta