Küçük Melek Şiiri - White Poet

Gitsen çok üzülmezdim sırtını görseydim.
Bir kuş mu oldun, yoksa çiçek misin şimdi?
Ellerim üşüdü ısınmıyor sen tutmayınca
Ben inanmıyorum, ama herkes aynı şeyi söylüyordu…
..küçük kız öldü, küçük kız öldü.

Bir adı var mı sence?
Bir tadı olsa bu kadar acı olur mu?
Gelip kalbin kenarında sıkışıp kalır mı?
Canın acır mı üstüne toprak atınca?

Gözlerimde oynuyor bazen ellerin,
Bileklerin de o çizgiler yokken.
Uçabiliyorum diyorsun,
Kuş gibi kanatlarım var…
Ellerimi uzatıyorum,
kayboluyorsun…

Küçük kız gel al beni de.
Çok yalnız kaldım sen toprağa girince.
Oralarda yalan yok dimi..
Bu günlerde en çok acıtan anı bu şimdi…

Yıldızlarda göremiyorum seni artık,
Uzaklarda mısın?
ne olur bir kes el salla bana
ağlatmak mı istedin yoksa? .
Gözlerin yeterdi sana katılmama…

Hayat kaçıyor melek,
ben çok yoruldum artık,
Ellerimi de parçaladı bu pişmanlık,
Ben bu yol için ellerini tutacaktım..
Sen aşağı atlamasaydın keşke.

…olmadı melek, uçamadın göklere.
Kanatlarımı taktım sırtıma.
…aynı jilet bileklerimde.
Sen oralarda üşürsün diye.
Ben de geliyorum yanına….
Sana doya doya sarılmaya.
Şimdilik sıcak, bedenimle…