Küçük Kadın Şiiri - Hülya Sevinç

Şımartacak kimse yoksa,
Büyür küçücük yaşında,
Hayatı yükler sırtına,
Yürür hep yalnız başına.

Engellere alışmıştır,
Zor kulvarda yarışmıştır,
Herkes düz yolda giderken,
Dikenlere takılmıştır.

Hayatında bir gün bile ,
Duymazdı iyi bir cümle,
Yaşıtları eğlenirken,
Hüzün çökmüş gözlerine.

Şikayet etmez; yine de,
Razıdır hep kaderine,
Yokuşları tırmanırken,
Türkü dolanır diline.

Büyüyemez kimi insan,
Yaşlansa da çocuk kalır,
Kimi erken olgunlaşır,
Çocuk olmaz küçük kadın