Küçük Harfle Başlayan Aşk

Acıyı,
En çok kalbimse kendine saklayan,
Dökülsün çürüyen etlerimden bahar.
Görmesin gözlerim kar çiçeklerini.
Ve bilinmesin,
Gül mevsiminde güz yangınlarım.
Seni seviyorum.
Seni sevmek;
Fesleğen kokusuna sarılmaktır ayrılırken.
Buz tutmuş cehennemlerde,
Ard arda bıçaklanmaktır gözlerimden.
Kim bilir kaç kez yokluğunun zulmüne,
Çalınan sabahlarımda ben,
Küf kokan düşler doğurdum.
Ve adını hep 'SEN' koydum.
Şimdi kim anlar ki,
Uçurum kokan yağmurların,
Neden kan mevsiminde yağdığını.
Ve çığlığımda üşüyen baharın,
Niçin gözyaşımda yetim kaldığını.
Söyle!
Kim anlar..?
Aslında,
Bende kaybettiğin sende aradığımdı.
Sendeki beni düşünürken,
Çırpınmayı unutmuş kalbimde kanayan,
Saçlarına gömülü yarınlarımdı.
Bilmiyorum.
Artık gün günden sancıyan yanımla,
Yas mı tutmalıyım onurluca ayrılığa
Ya da
Toprağa düşen bakışımda seni,
Sürgün mü vermeliyim ezildiğin yerden acıya..?
Çıkmazdayım.
Bir yanım; Suskun, ıssız ve eksik.
Her yanım;
Küçük harfle başlayan aşklar gibi yenik...