471 - Ölümsüzlük isteğiyle yanıp tutuşan insanoğlu fani olan bu dünyada buna hiçbir şekilde kavuşamaz. Başvurduğu bütün yollar çıkmaz, bütün gayret ve çabası ise boşunadır. Çünkü bu dünyanın da bir ömrü var. Yaratan onu da belli bir zaman için yaratmıştır. Vakti geldiğinde yaratılmış olan her şey gibi onun da bir sonu olacaktır. Tüm bunları biliyor olmasına rağmen bu dünyaya tutkuyla bağlı olması insanın kendi kendine zulmüdür.
472 - İnsan çok yakınındaki şeyleri iyi göremez. Resmin tamamını görebilmek için biraz uzaklaşmak gerekir. Peki, o halde kişiye en yakın olan şey nedir? Elbette ki kendisi… Demek oluyor ki kendimizi tanıyabilmemizin en iyi yolu kendimizden biraz uzaklaşmaktır. Uzaklaşmak ve dışarıdan bakmak… Bu arada kendimize bakarken elimizde bir kalem, kâğıt da olursa iyi olur. Çünkü insan unutur.
473 - Her insanın en azından iyi bildiği bir şey vardır. Bu sebeple işgal ettiği yer sebebiyle hiç kimse küçümsenmemelidir. Çünkü küçümsemek insan ruhunda tamiri zor tahribatlara sebep olur ve aynı zamanda kişilik bozukluğunun da en temel göstergelerinden birisidir.
474 - Akıllı insan kendisine düşman kazandıracak şeylerin içinde olmaz, hiç kimseye düşman da olmaz. Ve yine akıllı insan her nasılsa kendisine düşmanlık güden biri varsa onu asla hafife almaz. Tedbirli olmak bu sebeple her zaman iyidir.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta