Küçük Çocuk Şiiri - Sinan Yolcu

Hava soğuk hava ayaz,
İşliyordu kemiklere kadar.
Küçük çocuk eldiven satıyordu caddelerde,
Üşüyordu besbelli bir hırka vardı sadece üstünde.

Yavaş yavaş akşama doğru,
Tuttu evinin yolunu.
Bir fakirhaneydi meskeni,
İçeride bekliyordu onu yaşlı teyzesi.

Yaktı sobayı az sonra,
Bir yamalı battaniye serdi teyzesinin omzuna.
Sonra geçti oturdu kenara,
Başladı sandalyede sallanmaya.

En büyük keyfiydi bu,
Hayaller kurup dururdu.
Hayallerinde sıcacık bir evde ailesiyle mutluydu.
Bir kazada kaybetti hepsini,
kol kanat germişti ona yaşlı teyzesi.

Yavaş yavaş uykuya yenik düştü,
Rüyasında ailesini gördü.
Hep beraberdi sevdikleriyle,
Ailesinin özlemi büyüyordu gitgide o çocuk kalbinde.
Sen güzel çocuk o içten duygularını ve saflığını hiç bir zaman kaybetme,
Buluşursun İnşallah sonsuzlukta ailenle!