Küçük bir şimşek Şiiri - Gürbüz Öztürk

bir şairin tabiatın yaratıcısına
verdiği brifingi
anlatan oratoryo
bir ara sezsizliğe büründü
toprağın çatlak yüzünde
çıplak ve çatlak ayaklı
bir sürü insan
bir sürü umutsuz insan
hiç kımıldamadan
gözlerini kırpmadan
öylesine kalakaldılar
ellerinde buğday taneleri vardı
geçen seneden kalma
şu anda
hiçbirşeye bu kadar
hasret değildiler
ve hiçbirşeyi
şu anda bekledikleri şey kadar
beklemiyordular
..................
karmaşık insanlar değildiler
ihtiyaçlarına isim konulamaz
değildiler
onları çözmek ve anlamak
zor değildi
koca bir topluluk
aynı şeyi düşünüyor
aynı şeyi istiyordular
........................