Göğüs kafesinin ortasında
bir kuş kanat çırpıyor
Yalnızlık kalesinin zindanlarında
Kanatlarından tüyler dökülüyor
Her geçen gün biraz daha küçülüyor...
Küçük bir devrim büyütmüş içinde
Kimse büyüdüğünü görmüyor..
Her geçen gün; daha yalnız sürüyor..
Demirin soğukluğu ışıkla buluşunca
Parmaklıklar ardından..
Yağmur pencereden düşüyor..
Küçük bir kuş ölüyor..
Kayıt Tarihi : 23.1.2019 18:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!