Küçük Bir Dünya Özlemi Şiiri - Ozcan Atac

Küçük Bir Dünya Özlemi

Terkedilmiş sokakların tek sesi

Ve bir tek delireni ben oluyorum

Yasak umutlarla yüklü yüreğim

Bütün asırların yorgunluğunu taşıyor

Ne ulaşılmayan yıldızlar dostum artık

Ne de okşanılmayan ay ısığı

Gözlerim bir bulutun gölgesinde kaldı

Düşlerim kırılmiş aynalarda ve sularda

En güzel,en mükemmel olan ne varsa

Hepsi hepsi çürüdü gitti toprağımda

Aşkım bir başka inledi soykırımlarda

Kavgam bir başka inledi

Titreyen her telin sesi yüreğim oldu

Haykıran her gülün kökleri damarlarım

Yüzbinlere anlattım yaşanmamışlıkları

Yüzbinler anlamadı beni

Yüzbinlere tutanaksız kaldım

Yüzbinler tutamadı,tutamadı rüzgarında beni

Oysa sadece gözlerim tutanaktı onlara

Onlar anlamadı gözlerimdeki sıcaklığı

Kimileri yüzüme bakmaya utandılar

Kimileri dudaklarını dudaklarımdan çekmekten

Ve aşkın sırrını unutmaktan korktular

Şimdi bütün bunlardan uzak

İhanetten

Ve kederden söz etmeden

Bir dünya kurabilir miyim kendime

NEDEN OLMASIN?

Ben bütün bunlardan uzak

Bir dünya aramaya çıkıyorum

Siz de cesaretliyseniz biraz

DIŞARI ÇIKIN.

Ve bir dünya arayın

Bir dünya arayın

Kendi kendinize...