Küçüğüm Şiiri - Murat Kılıç 2

Kimsesizlik giysisine büründüm bir anda.
Solmuş anılar yığınla durur bir yanda.
Hasretliğim! Ne kadar beni sevmiyor olsan da.
Ben seni canımdan çok seviyorum küçüğüm.

Bakmıyorsun artık o zakkumlu pencereden dışarı.
Bin yerden yara aldı gönül hisarı.
Tenime aşina ettim yağmuru karı rüzgarı.
Hala kapında iki büklüm duruyorum küçüğüm.

Yüzüm seher bekler bitmez gecem var.
Dilimde söylenmedik nice hecem var.
Baharda yeşerttiğim bin bir gülcem var.
Gülceleri bir bir sana sunuyorum küçüğüm.

Artık dayanamam bir mateme daha.
Çıkmaz belki son nefesim sabaha.
Madem yoksun, canım sunarım Allah’a.
Yokluğun ölüm demek, ölüyorum küçüğüm.

Zaman hep böyle geçer diye sanma.
Ben bir yandım sakın sen de yanma.
Sana kırgınım dargınım küskünüm amma,
Seni çiçeğin suya hasretliği gibi özlüyorum küçüğüm.