Küçüğüm Şiiri - Birdizi Karakteri

Küçüktüm,
Ayağımda top,
Hayalimde çığlık çığlığa statlar.
Bir gol atsam,
Dünya güzelleşirdi sanki.

Küçücük bedenime
Kocaman hayaller yüklerdim.
Güç isterdim,
Yenilmez olayım, kimse dokunamasın.
Sanırdım ki güç kalkanıdır insanın.

Sonra…
Zaman geçti.
Büyümek denilen şey,
Sırtıma ağır bir sessizlik bıraktı.
Ne stat kaldı çığlık çığlığa,
Ne golde kucaklayan bir sevgi.

Şimdi dönüp o çocuğa bakıyorum
Ve diyorum ki:
Keşke insan kadar neşeli olabilseydim,
Keşke onun gibi,
Her golde sevgimi vereceğim
Bir hayat bulabilseydim.

Ama bazen,
Top koşturmak değil mesele,
Koşarken içindeki çocuğu
Düşürmemekmiş aslında.

Ve ben...
Düşürdüm onu.
Koşarken değil belki,
Ama durduğum her anda
Biraz daha susturdum sesini.
Biraz daha karardım her durakta.
Biraz daha daralttım içimdeki ışığı.

Şimdi benden geriye,
Ne bir gol sevinci kaldı,
Ne bir hayal...
Sadece bir çocuğun yarım kalan bakışı,
Ve içimde yankılanan
Boğuk bir nefret
Kendime,
Hayata,
Büyüyüşe…

Çünkü belki de,
Hiç sevgi yoktu.
Biz sadece
Olacağını umduk.
O kadar çok istedik ki,
Hayal ettiğimiz sevgiye inandık.

Ama belki de…
Hiç durağımıza bile uğramamıştı.