Küçüğüm Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Kahverengi çömlek bir saksıdaki,
Küçücük bir papatyanın,
Yeryüzünü, gökyüzünü,
Ve o ışık saçan gözleri ile Gördüğü herşeyi,
Koskocaman ve tozpembe görmesi idi,
Sendeki bu aşk küçüğüm.

Oysa hazır değilsin daha, Sevmeye sevilmeye,
Tadını çıkart baharın, renklerin Cümbüşünü yaşa
En son demine kadar,
Kıvır kıvır saçlarına taç yap bütün çiçeklerden küçüğüm,
İsteyip durma hazânı,
Çiçekler gibi narin
Ve özgürken kelebeklerden.

Zannetmekle, heves etmekle,
Yada acele etmekle aşılmıyor
Bu uzun ve çetrefilli yollar küçüğüm,
Gerçekler, acı ve ızdırap vericidir,
Bazen çıkmaza uğrar girdiğin bütün sokaklar,
Güzelde olsa, güzelde olsa,
Mutlu sonla bitmez bütün masallar.

Nasıl anlatmalı şimdi
Bilmemki sana küçüğüm,
Mesafelerin ne kadar önemli olduğunu,
Suyun, can verip can aldığını,
Ateşin hem nar, hem de nur olduğunu,
Kınalı avuçlarında masal kitapları varken, nasıl anlatmalı sana,
Gerçeklerin bambaşka olduğunu.

Şimdi, kirlenmemiş ellerinle,
Kalpler çiziyorsun buğulu camlara,
Çamura bulanmamış ayaklarınla,
Hoplaya zıplaya yürüyorsun
Yavru bir ceylan gibi,
Ama gün gelecek,
Yolun, balta girmemiş ormanlara düşecek küçüğüm,
Güvendiğin dalların, elinde kaldığı
Ağaçlarla karşılaşacaksın,
Yeşilin, kahverengine döndüğünü
Göreceksin daha, beyazın siyaha.

O güzel gözlerinin, sadece Görmek, ve gülmek için olduğunu Düşünüyorsun küçüğüm,
Zamanla, gözlerinin ardında,
Kocaman bir nehir olduğunu farkedeceksin,
Ve işte o an küçüğüm,
Sevmek deyince,
Birdaha düşüneceksin.

Çıkartma o gün görmemiş kalbini ortaya küçüğüm,
Bırak kalsın göğüs kafesinde,
İllede aşk istiyorsan eğer,
Git kendine aşık ol, kendini sev,
Yolun başındasın henüz,
Ne yollar yürüyeceksin daha,
Çiçeklerle dolu, dikenlerle, Güllerle dolu, inişli çıkışlı yollar,

Hem, böyle de sevilmezki insan,
Yada, yada böyle de sevemezki körü körüne,
Sevilsem, sana yazık olacak küçüğüm,
Seversem bana,
Hadi şimdi , topla bez bebeklerini
Git biraz,
Git biraz, ötede oyna küçüğüm,
Git biraz, ötede oyna.

FEVZİ EMİR YILMAZ