Mevsimlerden baharın ilki
Ben ise sonbaharı yaşıyorum
Gözlerim buğulanmış
Doğa harikası tüm çiçekler soluyor
Bende onlarla birlikte soluyorum
Tüm canlı varlıklar yaşarken
Ben yaşadığım deminde bitiriyorum
Mazinin arasında sıkışmış acılar...
Onları gün yüzüne çıkarıyorum
Bir fotoğraf var çerçevelenmiş
Onu elime alır almaz fırlatıyorum
Ve iki ayrı yolun iki ayrı tuzağının
Tam ortasında duruyorum
Dem son demim
Benle beraber her şeyi öldürüyorum
Yalnız küçüğümü (yüreğimi)
Yaşatmaya yemin etmiştim
Şimdi bir tek onu yaşatıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.1.2021 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne çok biriktirmişiz öyle umarsızca ...Her şeyi bir kenara bırakıp tekrar hayatta kalabilmeyi.Bu sefer öncekiler gibi olmayacak yolculuğum.Çünkü güvendiğim tek şeyi (küçüğümü)yanımda götürüyorum.Simdi nerden esersen es be Rüzgar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!