Küçüğüm Şiiri - Zehra Balsatar

Küçüktü ellerin
Gözlerin
Yüreğin

Tek tek dokundum onlara
Kokladım seni,
“Hoşgeldin” dedim
Kokunu farklı bir alemden almıştın
Daha önce hiç duyumsamadığım.
Büyüyordun her geçen gün
Ellerimde, gözlerindeki, yüreğimde...

Bir abla sıcaklığıyla değil
Anne sıcaklığı kadar en az...

İlk adımlarını atmaya başladın
Lakin duramadın sen
Acıların kucağına atladın

Öyle masum baktıkça
Yüreğimi yaktın, kanattın
Daralttın , ağlattın

Gözlerindeki hüzün
Yaşayacaklarının habercisi miydi yoksa
Yaşamadıklarının eksikliği mi?
Bilinmez ama o durgunluğun var ya ;
Benden başka kimseye anlatamadığın
Suskun hallerin

Her ne kadar sana yakınsam
O kadar sendim, seninleyim

Ey can! Candan öte yürek yaram
Sensiz gurbette geçen her gecem
Adını her andığımda
Gözlerimin dolu dolu olmasını soruyorlar
Anlatamam...

Çocuğunun ateşlerde kaldığını
Bilen bir anne gibi yanar içim

Senin öyle huzursuz, çaresiz ve yalnız,
Bir şeyler anlatmaya çalışman
Beni en çok divaneye çeviren Ey Can!
Kalp atışlarımı hızlandıran
Kafamı ellerimin arasına alıp
Gözlerimi kapattıran
Ama ellerimden hiç bir şey gelmezken
Bir gün gelir de büyürsen
Seni görür veya görmezsem
Gözlerindeki o hüznün adını bilen bir ablan olduğunu unutma
Can
Haktan’ıma