Kucağındaki Soba Şiiri - Gülşen Mavi

aniden uyandım şiire
vakit hiç birşeye yok gibi
lâkin sözlerimin altı mosmor
gün doğsa da seçilmiyor dizesi

dili yanmış ama sütten değil
ondan çıkmış ak kaşıklardan (!)
lâl bir yükleme batmış
fiil kökü karmaşık karabasandan

öyle çok üşüyorum ki şiirim
etten kemikten öte
çığ düşmüş gibi titriyorum
kar yağmış eteklerime

gelip de sarılsan sıkıca
okşasan çocukluğumun kanamalı dizlerini
öpsen boynunu yalnızlığımın
inan geçecek onların bu öldüren doğum günleri

o derinlerde titrediğim çığ altında
asırlarca bekletilmiş gibi sensiz düşlerim
kanı çekilmiş heryanının
ha öldü ha ölecek kavuşma ümitlerim

hani bir gelsen diyorum
sakat kalan yanlarım çözülür sarılınca
hani bir sarmalasan diyorum
özürleri kül olur kucağındaki sobada