Kuantoşiir Şiiri - Veysel Toprak

herşeyin öncesi annem
o benim kum saatim
çaldığım ilk fosfatım
gözyaşı çıkan ilk tepkimem
momentsiz ilk dengem...

ötesi mayoz bölünmeler...

bölünmeler çocuk emziğiyle anlatılır
kırkaltı kromozom öksüzlüğümle eksilir
dentrit kan revan
aksonlar biraz yavan
XY 'ler atıldı boynuma,
kocakarı ilaçları yalan - dolan...

hücre çeperim, intihar kokan bir sevda
üstümde beni yakan ağır bir enzim
uyuşamıyor uykusuz gecelerimdeki substratla
turgor basıncına peşkeş çekiyorum rüyalarımı
saygılarımla...

bu yüzden anne
istemem, yeniden doğur beni
binicinin kütlesini önemseyerek sev beni
ve kaldır ölümü yaşamdan
suyun kaldırma kuvveti gibi
sevmelere sal beni
sabit makaraların cömertliği gibi...

her yerde sen ol anne
bir gülücük uzat ışık hızıyla
ve sevmiyorum ölümdeki hain ivmeyi
atom parçaları deliyor beynimi
üstelik heryerde
ölüme teslim güvensiz virajlar
zeminle oynaşan sürtünme kuvvetleri...

görecelilikten bana ne
katıların basıncı yeryüzünde yasak
peki kim söyleyecek
ölümün ağırlık merkezini
yaşam nereden alacak...