Krizantem Şiiri - Vedat Koparan

(Günler sancılı ağrısında hep karabasan
Geçerken gün günden alınan mirasla
Çiçekler solmadan şafaklar vurulmadan
Sözüm vardı eseyim dedim bir canıma)

Sen uzak sıradağların
Yangınından kopup gelen
Bir özlem türküsü rüzgârısın

Gün açımlarının salınımında
Seninle anlamlanır
Sadakat ak renginle

Sökün ederken gün alacası
Yangın bir kırmızı dolanır
Kement olur boğadımda

İç geçirişin sessiz isteği
Kanayan akşamlarda
Aşkın pembe ayrıcalığı

Güneşten alınan sarı bir günle
Kamaştırırsın
Arayışın izini süren gözleri
Sorgusuz vurguların
Kalmıştır karşılıksız sevgide

Dağların sesiz yankısında
Mor bir hüzün kaplayınca
Salınır buruk bir iç geçiriş
Gece kaçaklarının doruğuna

Sen renklerin hasında
Krizde kriz büyüten ülkem gibi
Yürek sarmalımda
Kış üşümelerinde büyütüp
Savrulmalara inat hazanda
Doğarsın bahara gebe sonbaharda

Vermişsek bu uçkun mavi yüreği
Kısa ömürlü olmayan sevdalara
Yakmışsak nice zindan geceleri
Sevmişsek
Ölümüne sonsuz sınırsız aşkla

Kaldıkça aynı su aynı kabında
Tez solarsın yokluk ayazında
Bilirim direnirsin kışlara karşın
Isınırsın doğudan esen rüzgârla

Ateş ellerim ateş gözlerim
İki ayaklı sancı ülkem krizim
Solmamacasına bendesin
Bahar sancılı Krizantem çiçeğim.

Bitmedi...

Vedat Koparan 21.07.2008