Kristal Vazo Şiiri - Ahmet Tığlı

Sanırsınız ki; gönlünüzde
Kristal vazo kırılmıştır
Güneş akşamın gölgeleriyle sevişirken
Gece hiç susmaz yüreğinizde
İçinizin loş boşluklarından düşerken
Zaman acımasızlıkta ustadır
Yüz vermez dalıp gitmelere
Uyurken asasını unutan musalara
Neşter vurulurken bulutlara
Mavi sonsuzluğa açılır pencereler.
Bir güvercin uçar özgürlüğe
Kristal vazo düşerken boşluklara
Düşlerinizde gönül sarayları yıkılır.
Güneş ufka dalarken
Akşam incinen yürektir
Alır gider hareli gönlünü
Kendi dünyasına...
İçinizde buruk bir hüzündür
Bulvarlarda sürüklenen yaprak
Sarı başaklar boş inanç gibi
Taşırlarken sevgiyi
Güneşe saygıyla eğilmemektir tükenişleri
Yaklaştıkça yokolan uzak ihtimaldir serap
İçinizde kımıldamayan yaprak
Bir türlü ulaşılamayan vahadır
Sevgiden ırak...

Ahmet TIĞLI 17.11.2010 (Sevgi Merdivenleri)