Kristal Vazo Şiiri - Ercan Keskin

Nedendir bilemedim hayatımdan gitmedin
Ne zaman elim kaleme değse apansın çıkıp geldin
Hiç yalnız bırakmadın, düşlerimi süsledin
Oysa ki ben hep vardım, değerimi bilmedin

Unutmak anımsamak kadar hiç kolay değil
Eğer bilinç altına itiliyorsa daha zor
Nerede ne zaman karşına çıkar hiç belli olmaz
Ola ki aşk yarası ise ateşten bir kor

Aşk illâki sevilmek ve de sevmek değildir
Umuda yelken açan gemi misalidir hep
İlk güvenli limanda demir atmak hiç değildir
Olmadı "gemileri yakmaktır "varsa sebep

Aşk titreşimini bulmaktır gerçek olan
Ona dokunabilmek duyumsayabilmektir
Bir anlamda kendini, apansız kalbe dolan
Kaybetme korkusu içinde hissetmektir

Gergefinde nakış işler gibi oyasını
Olmak veya olmamak olasılıklarını
El işi göz nuru emek ve sabır isteyen
Düş kırıklığı ile kederli gözyaşını
Hiç hayıflanmadan boşa akıtabilmektir

Aşkta mutluluk ararsan eğer yanılırsın
Mutlu aşk yoktur hiçbir yerde hiçbir zaman
Buldum dediğin anda elinden kaçırırsın
O kendi kendsini zehirleyeni bir yılan

İlk bakış ilk heyecan , daha sonra kendini
Denkleştirme çabası içinde bulur ,neden?
Niçin soruları ile arar durur dengini
Bir suret yapıcısı gibi kendini gören

Aşk bittince ölümü çağrıştırırcasına
Her şeyi kabullenip değişikliğe hazır
Yeni bir hayata alışıyormuşçasına
Kaldığı yerden devam edeni anımsatır

Ne verilen sözlerin ne de umutların hiç
Kıymetiharbiyesi olmaz bundan sonra
Bitkisel hayata girmişçesine bir ezinç/
Hüküm sürer yaşlı gözlerde her hâlükârda

Aşk kristal bir vazo gibidir gönüllerde
Boşluğa düşürülmez,çiçeksiz terkedilmez
Sırça vazo tuz buz olur yere düştüğünde
Yeni çiçekle dolar, doğa boşluk kabul etmez