Ömrü hayatımda banka kredisi kullanmış adam değilim. Gidip de bankaya bankacılara ağız eğmem arkadaş. Tabi bu durum bankacılardan da bir sürü dostum ve arkadaşım olmasına engel değil. Haliyle bir iki bankada hesabımız, ona bağlı otomatik ödemelerimiz var. Yatırıyoruz, çekiyoruz, kendi çapımızda bir şeyler yapıyoruz işte... Necmi Müdür eskilerden, iyi arkadaşımdır. Bir gün ''Gel sana azıcık kredi verelim, elin rahatlasın birader.'' dedi... Şimdiye kadar kredinin kıyısından köşesinden geçmemiş olan bana, sorgusuz sualsiz, hem de kefilsiz kredi verecek arkadaşım hem de Şube Müdürü Necmi...
Şimdiye kadar hiç kredi kullanmadığım ve de kullananlara kıllanmadığım için bu işin nasıl yapıldığını, nasıl müracaat edildiğiniz de hiç bilmem, öğrenmek için de hiç gayret etmem. Kendi göbeğimi hep kendim kestim, kendi yağım ile kavrulmasını da az çok bilmişimdir... ''Yok be Necmi sağ ol ben almayayım o mini mini krediyi.'' Öyle konuşuyoruz Necmi ile... İyi müdürdür Necmi onu söyleyeyim. Yanına her gittiğim de çayımı kahvemi eksik etmez. ''Birader minik diyorsan büyük kredi de açarız bak yeter ki sen almaya niyetlen.'' İnsanın her yerde arkadaşının dostunun olması ne güzel, hele bir de bankacılar arasında olması böyle bir dostun arkadaşın daha da güzel. ''Yok arkadaşım yok paraya ihtiyacım.'' Diyorum. Lakin tam o anda da hanımın ufak tefek istekleri vardı, sürekli ertelediğimiz. Yoksa, yoksa şeytanın bacağını kırsam da bir kerecik kredi işine bulaşsam mı? Birileri dürtüyor dürtmesine de ben de onları geri dürtüyorum...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta